Ja.. Mykje har skjedd sidan me forlot Lhasa.. Dei tre chillenske damene i reisegruppa vaar bestemte seg for aa reisa til Thaialnd istadenfor aa vera med vidare (Dei hgadde trudd at det var ein skikkeli kose og lett tur, men da e da tvert om) Saa paa dagen me forlot Lhasa, koyrde den eine Jeep-en av vegen og landa paa sida i ei -meter djup groft, det eine australske ekteparet vart skada og sendt til sjukehuset i Lhasa, det var dramatisk, men dei var heldigvis ikkje alvorlig skada.. Me var jo alle skikkeli sjokkskada over det og forlanga nye sjaforer og bilder, det fekk me dagen etterpaa.. Me var valle nervose, men etter ei stund vart situasjonen lettare..
Me har koyrd fraa kloster til kloster og vegane har ikkje vore som dei flotte norske vegane me er vant til.. Det var stunder der eg holdt paa aa hoppa ut or bilen og gaa til fots.. Det var bratt, daarlige vega, ikkje sikring og masse forbikoyringar. Me har sett utrulig mykje flott landskap og mott masse flotte tibetanere. Dei er seriost verdas vakraste folk, kvinnene vel og merka, mennene ser ut som nokon galninga, hehehe..
Saa no er gruppa vaar gaatt fraa 13 til 7 (Chillenerene, australske paret og Kate, som ville ha unger og gifta seg og ikkje do, hehehe, ho tok flyet heim fraa Lhasa). me har goood plass i bilen vaar for aa sei da saann og me har blitt riktig saa glad i sjaforen vaar som e veldig flink i tibetanske karaoke, hehe..
Igaar var me endelig paa Mount Everest Base Camp.. For eit fantastisk vakkert syn ho er, mektig og mystisk! Da var ein lang og skummel koyretur opp til klosteret me skulle bu paa (4995 m.o.h), me hadde utsikt til Everest heile tida, dag og natt.. Me hadde ei toff natt, lungene hadde vanskelig for aa ta til seg nok oksygen og var ikkje saerlig behagelig.. Om morgonen tok me fatt paa den 5km lange etappen opp mot Base Camp, det var skikkeli hardt, lungene jobba paa spreng. Me hadde tunge bakkar og kroppen e ikkje vant til aa jobba i den hogden, men me kom fram etter 1.5t med blodslit.. At viktige kinesere koyrde forbi oss i dei viktige bilane sine gjorde da ikkje betre.. Me fekk tatt bildene og nytt synet av Everest, himmelen va heilt blaa og me kunne ikkje vore heldigare.. da e ein "once in a lifetime experience"..
No er me paa grensa mellom tibet og nepal etter dan verste koyreturen i mannsminne, men me har knallflinke sjaforer og me har no lettare tida framfor oss.. skal legga ut bilde naar me kjem til kathmandu..
snakkast folkens!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Det var godt å høyra frå deg att, har tenkt på deg kvar dag, og bekymra meg veit du. glad det har godt så bra med deg, viste kva ekstrem tur du skulle på!!!! Blir spennande å sjå bilde, gler meg til du kjem heim :-)mamma
Ja, no e da ikkje lenge att til Norge returen min :) eg kjem sikkert ikkje til voss for mandag/tirsdag? kjem til bergen sondagsplanen, tomas skal jobba, og eg skal mest sannsynlig treffa Live og Guro paa mandag. Men du e vel glad saa lenge eg er i trygge norge? hehehe.. Klem
Thanks for writing this.
Post a Comment